Rojin için adalet!

0

BEĞENDİM

0

Ne filmler izledik.. Ne acılara tanıklık ettik.. Ama Rojin’in babasının Türkiye’nin karşısında alev alev tutuşması kadar yakıcı bir sahneye pek az denk geldik.

Rojin’den haberdarsınızdır mutlaka. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi öğrencisi. Bir gün yurttan çıkıyor ve kayıplara karışıyor. Günler sonra cansız bedeni Van Gölü kıyısında bulunuyor.

Sonrası mış.. muş..

Zira sorular cevapsız.

Daha önemlisi sanki yanıtları da manasız.

*. *. *

Yapılması gerekenler yapılmazken, ilk iş ne yapılıyor? Ön otopsi raporuna gizlilik kararı geliyor. Bu arada Rojin’in intihar etmiş olabileceği söylentisi alıp başını gidiyor. Oysa tüm veriler, tüm anlatılanlar aksini gösteriyor.

T24’ten sevgili Candan Yıldız, babayla da konuşarak gerçeğin ne olduğunu değilse bile ne yana düştüğünü toparladı:

* “Rojin’in Van Yüzün Yıl kampüsündeki Van KYK Seyyid Fehim Arvasi Kız Öğrenci Yurdu’ndaki oda arkadaşlarından Ruken isimli öğrenci neden ‘Beni aramayın, korkuyorum’ dedi? “

* Rojin kaybolmadan önce annesiyle konuşmuş. Markete gideceğini söylemiş ama gitmemiş. Oda arkadaşlarından birinden şarjını aşağıya indirmesini söylemiş. Şarjını isteyen Rojin belli ki yurda dönmeyi düşünüyormuş. Neden ‘intihar’ algısı yaratıldı?

* Rojin’in kaybolduğu gün ayaklarındaki terlikler nerede, zira suda boğulsaydı kıyıya vurması gerekmez miydi?

* Kızımın karnı şiş değildi, sırtında ve gözaltında morluklar vardı, boyun bölgesini pamuk sarıldığı için göremedim” diyen babanın tanıklığı ile adli tıp raporu uyumlu mu?

*. *. *

Bunlardan çok daha önemlisi, Rojin’in eşyasından alınan örneklerde “çevresindekilerle eşleşmeyen DNA” bulundu. Eeeeee? E’si yok. Babaya, avukatlara, gazetecilere bu konuda ne yapıldığı söylenmiyor. Aslına bakarsanız hiçbir şey söylenmiyor.

Baba da saçı sakalı birbirine karışmış, yana yana sesini duyurmaya çalışıyor.

İnsanın içini en çok yakan “neden kimse kızıma sahip çıkıp sesimizi duyurmuyor” sorusu.

Neden sahi?

*. *. *

Narin için yükselen ses Rojin için de yükseltilmez mi?

Biliyorum, adalet artık siyasi ve hatta dini bir enstrümana dönüştü. Ama bu, henüz 21 yaşındaki bir genç kızın hayatı. Bedenindeki izlere bakılırsa vahşice katledilmiş bir genç kızın!

Bu satırları 2024’ün son günü yazıyorum. 2025’ten -elbette sağlık dışında- tek dileğimse adalet.

Osman Kavala, Can Atalay, Tayfun Kahraman, diğer tüm Gezi tutsakları.. Kayyum mağdurları ve Rojin için adalet..

Böyle YENİ YIL yazısı mı olur! Değil mi!

Rojin’le babasının geçmiş güzel günlerdeki fotoğraflarına bakıyorum. Babanın gururu, mutluluğu fotoğraf karesinden taşıyor adeta.

O baba şimdi kızı için adalet arayışında.

Diyor ki;

“Ben kızımı, canımı kaybettim ama cesaretimi kaybetmedim.”

Önümüzdeki süreçte belki de en çok buna ihtiyacımız olacak: CESARET!