35,3569
36,4659
3.000,38
Witzelsucht ilk olarak 1890 yılında Alman nörolog Hermann Oppenheim tarafından tanımlandı. Terim, Almanca’da “şaka” anlamına gelen “Witzel” ve “bağımlılık” anlamına gelen “Sucht” kelimelerinin birleşiminden oluşuyor. Oppenheim, sağ frontal lobda oluşan hasarın bu davranış değişikliğine neden olduğunu gözlemlemişti.
2016’da kaydedilen bir vakada, 69 yaşındaki bir adam geçirdiği inme sonrasında durdurulamaz bir şaka yapma isteği geliştirdi. Adam, geceleri eşi uyurken bile şakalarını yazmak için uyanıyordu. Bir nörolog ekibine danıştığında, yanında yaklaşık 50 sayfalık şaka notları getirmişti. Bu espriler genellikle çocukça veya uygunsuz içerikler barındırıyordu.
UCLA’da çalışan nörolog Mario Mendez ve meslektaşları, bu durumu inceleyen en kapsamlı çalışmalardan birini yürüttü. Mendez, sağ frontal lob ve orbitofrontal devrede meydana gelen hasarların Witzelsucht’a yol açtığını belirtiyor. Bu bölgeler, karar verme süreçlerinden ve sosyal uyumdan sorumlu olduğu için, hasar sonucunda hastaların taktikli davranışlarını kaybettiği görülüyor.
Witzelsucht çoğu zaman, bir başka nörolojik durum olan moria ile bir arada görülebiliyor. Moria, patolojik bir neşe hali olarak tanımlanıyor ve hastalarda aşırı gülme ve alaycı davranışlarla kendini gösterebiliyor.
Bir diğer dikkat çekici vaka, başından aldığı bir kurşun nedeniyle sağ frontal lobu ve orbitofrontal korteksinin bir kısmını kaybeden 63 yaşındaki bir adamla ilgili. Bu kişi, depresif geçmişine rağmen sürekli neşeli bir tutum sergilemeye başladı ve çevresindekilere sürekli espriler yaptı.
Bu rahatsızlık için henüz standart bir tedavi yöntemi bulunmuyor. Çoğu zaman serotonin geri alım inhibitörleri veya antiepileptik ilaçlar deneniyor, ancak mizah bağımlılığına yönelik etkileri sınırlı kalabiliyor.