Kollayıcı aile olmanın dinde kararı nedir? DİYANET

0

BEĞENDİM

0

Koruyucu aile olmak isteyen vatandaşlar bu olayın dini kararını merak ediyorlar. Diyanet İşleri Başkanlığı’nın resmi internet sitesi üzerinden sıkça sorulan sorular başlığı altında pek ço mevzuda müminlere yol gösteriliyor. Pekala, gözetici aile olmanın dinde kararı nedir? İşte cevabı…

KORUYUCU AİLE OLMANIN DİNDE KARARI NEDİR?

İslâm’ın birinci yıllarında eski geleneğin devamı olarak bir müddet koruma edilen evlatlık kurumu, Medine devrinde nazil olan “Allah, evlatlıklarınızı öz çocuklarınız (gibi) kılmamıştır.” (el-Ahzâb, 33/4) meâlindeki âyetle kaldırılmış, akabinde gelen âyette de evlatlıkların evlat edinenlere değil asıl babalarına nispet edilmesi emredilmiştir. Buna nazaran dinimizde kimsesiz çocukların bakım ve gözetilmesi tavsiye edilmiş olmakla birlikte ‘hukuki sonuçlar doğuran bir evlatlık müessesesi’ kabul edilmiş değildir. Bunun natürel bir sonucu olarak evlatlığın nesebi, evlat edinene bağlanmaz, ortalarında mahremiyet meydana gelmez ve mirasçılık bağı doğmaz. Bununla birlikte evlatlık kurumu vakit zaman ‘koruyucu aile’ üslubunda varlığını sürdürmüştür.

İslâm’ın evlatlık kurumunu kaldırması, yetim, öksüz ve kimsesiz çocuklarla ilgilenilmeyeceği manasına gelmez. Zira İslâm’a nazaran himayeye muhtaç çocuklara bakmak, onları beslemek, büyütmek büyük sevaptır ve bir insanlık ödevidir.

Hz. Peygamber (s.a.s.), işaret ve orta parmağını göstererek “Ben ve yetimi himaye eden kimse cennette şöylece birlikte bulunacağız.” (Buhârî, Edeb, 24 [6005]; Müslim, Zühd, 42 [2983]) buyurmuştur.

Bu prestijle, sevgiye, şefkate ve muhafazaya muhtaç kimsesiz çocuklar, kendilerine yardım eli uzatılarak, ailelerin yanında yahut çocuk yuvalarında himaye edilmeli; eğitilip, sanat ve meslek sahibi yapılarak topluma kazandırılmalıdır. Ama bunu yapmak için hiçbir kimsenin, çocuğun kendi soy kütüğü ile bağını kesmeye, ona öz ana babasını unutturmaya hakkı olmadığı üzere onu yasal mirasçıları ortasına katması ve aile içi tesettür ve mahremiyet bakımından kendisine öz evlat üzere davranması da hakikat değildir. Bunun yerine İslâm’ın tavsiyesi; onu muhafaza altına almak, bakmak, büyütmek, maddî ve manevî muhtaçlıklarını karşılamak, hukuk ve helâl-haram kuralları bakımından ona öz çocuk üzere değil, bir din kardeşi üzere muamele etmektir.