ATYETEL KÜRSİ EZBERLEME | Ayetel Kürsi kolay, kısa yoldan ezberleme 🤲

0

BEĞENDİM

0

ATYETEL KÜRSİ EZBERLEME | Allah’ın büyüklüğü, birliği ve eşi gibisi olmayan varlığına dair anlatıda bulunan Ayetel Kürsi’nin İslam dininde büyük değeri vardır. Kur’an-ı Kerim’in 2. mühleti olan Bakara mühletinin 255. ayeti Ayetel Kürsi, Allah’ın büyüklüğünü ve kudretini hatırlatma emeli taşır. Günlük ibadetlerde, dua anlarında ve farklı durumlarda sıkça okunan bir ayet olan Ayetel Kürsi’yi ezberlemek isteyenler için kolay ve kısa yoldan Ayetel Kürsi ezberleme tekniklerini haberimizde derledik.

AYETEL KÜRSİ TÜRKÇE OKUNUŞU

🤲Bismillahirrahmânirrahîm.

🤲Allâhü lâ ilâhe illâ hüvel hayyül kayyûm, lâ te’huzühu sinetün velâ nevm,

🤲lehu mâ fissemâvâti ve ma fil’ard, men zellezi yeşfeu indehu illâ bi’iznih,

🤲ya’lemü mâ beyne eydiyhim vemâ halfehüm,

🤲velâ yü-hîtûne bi’şey’im min ilmihî illâ bima şâe vesia kürsiyyühüssemâvâti vel’ard,

🤲velâ yeûdühû hıfzuhümâ ve hüvel aliyyül azim.

AYETEL KÜRSİ KOLAY, KISA YOLDAN EZBERLEME

Günlük olarak belli aralıklarla ayetel kürsi okumanız bu ayeti ezberlemenizi kolaylaştıracaktır. Ek olarak kendinize bir gaye belirleyerek kesim parça bu ayeti ezberlemeniz mümkündür.

Bilmediğiniz metni ezberlemenin en kolay yollarından birisi de o metnin manasını öğrenmektir. Ayetel Kürsi’nin Türkçe manası şu haldedir:

AYETEL KÜRSİ TÜRKÇE ANLAMI

🤲Allah, O’ndan öbür ilah yoktur; diridir, her şeyin varlığı O’na bağlı ve dayalıdır. Ne uykusu gelir ne de uyur. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’nundur.

🤲O’nun müsaadesi olmadıkça katında hiçbir kimse şefaat edemez. Onların önlerinde ve artlarında olanları O bilir. O’nun ilminden hiçbir şeyi -dilediği müstesna- kimse bilgisi içine sığdıramaz.

🤲O’nun kürsüsü gökleri ve yeri içine almıştır. Onları korumak kendisine sıkıntı gelmez. O uludur, mutlak büyüktür.

🌹AYETEL KÜRSİ DİNLEMEK İÇİN TIKLAYIN🌹

AYETEL KÜRSİ EZBERLEME TEKNİKLERİ

İlk Adım:Öncelikle metni dikkatlice inceleyin ve anlamaya çalışın. Manasını bilmek, Ayetel Kürsi’yi ezberlemenizi büyük ölçüde kolaylaştırır. Sözlerin manalarını ve nasıl kullanıldığını öğrenmek kıymetlidir.

Fonetik Yaklaşım: Ayetel Kürsi’deki Arapça sözlerin nasıl söylem edildiğini öğrenmek, metni daha uygun hatırlamanıza yardımcı olabilir. Her sözün yanlışsız söylemini öğrenmeye çalışın.

Küçük Modüllere Bölme: Ayeti küçük kesimlere bölmek, her bir kısmı daha kolay ezberlemenizi sağlar. Cümlenin bir kısmını ezberledikten sonra başkasına geçin.

İşitsel Yardım: Metni gerçek bir biçimde söylem eden ses kayıtları yahut sesli metinler kullanarak Ayetel Kürsi’yi dinlemek, işitsel hafızanızı kullanmanıza yardımcı olabilir.

Anlamsal Bağlam: Ayetteki cümleleri manasını düşünerek ezberlemeye çalışın. Bir cümlenin yahut sözün bağlamını anlamak, hatırlamanıza yardımcı olabilir.

Tekrar ve İtina: Metni daima olarak tekrar etmek, unutmanızı önler. Ayetel Kürsi’yi nizamlı olarak gözden geçirerek ve tekrar ederek hatırlamanızı taze tutun.

Ayet ezberlemek, sabır ve sistemli çalışma gerektiren bir süreçtir. Herkesin en uygun çalışma yolu farklıdır, bu nedenle bu teknikleri deneyerek kendiniz için en tesirli olanı bulmanız kıymetlidir.

AYETEL KÜRSİ VE FAYDALARI

Ayetel Kürsi okumanın yararları hadislerle vurgulanmıştır. Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v), Ayetel Kürsi ayetinin içinde Allah’ın en büyük isminin bulunduğunu ve Kuran-ı Kerim âyetlerinin efendisi olduğunu müjdelemiştir. Kimi hadislerde de Ayetel Kürsi okuyana Allah’ın bir melek göndereceği, sonraki güne kadar bu meleğin onun uygunluklarını yazacağı ve kötülüklerini sileceği, farz namazların gerisinden onu okuyanın da öldüğü vakit cennete gireceği söz edilmiştir. Ayetel Kürsi ayetini daima olarak okuyan kişinin işinde ve yaşantısında dert çekmeyeceği de söylenmektedir.

EVDEN ÇIKARKEN AYETEL KÜRSİ OKU

Kazadan, beladan, hastalıktan ve nazarlardan korunmak için de okunan Ayetel Kürsi duasını Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v), “Namazın akabinde Ayetel Kürsi’yi okuyan kimse, sonraki namaza kadar Allah’ın himayesi altındadır’ buyurarak, bu ayetin okunmasını tüm Müslüman insanlara tavsiye etmiştir.

AYETEL KÜRSİ (BAKARA MÜHLETİ 255. AYET)

اَللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَۚ اَلْحَيُّ الْقَيُّومُۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌۜ لَهُ مَا فِي السَّمٰوَاتِ وَمَا فِي الْاَرْضِۜ مَنْ ذَا الَّذ۪ي يَشْفَعُ عِنْدَهُٓ اِلَّا بِاِذْنِه۪ۜ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ اَيْد۪يهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْۚ وَلَا يُح۪يطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِه۪ٓ اِلَّا بِمَا شَٓاءَۚ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضَۚ وَلَا يَؤُ۫دُهُ حِفْظُهُمَاۚ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظ۪يمُ ﴿٢٥٥﴾

AYETEL KÜRSİ DUASI TEFSİRİ

İçinde Allah’ın kürsüsü zikredildiği için “Âyetü’l-kürsî” ismiyle anılan bu âyet hem muhtevası hem de üstün özellikleri sebebiyle dikkat çekmiş, hakkında hadisler vârit olmuş, çok okunmuş, şifa ve korunmaya vesile kılınmıştır. Kelime-i şehâdet ve İhlâs mühletleri nasıl İslâm inancının özünü ihtiva ediyor ve insanlara Allah Teâlâ’yı tanıtıyorsa Âyetü’l kürsî de –onlardan daha geniş ve ayrıntılı olarak– bu özelliği taşımaktadır. Bir evvelki âyette peygamberlerin getirdiği bu denli âyet ve “beyyine”ye (imana götüren işaret ve delil) karşın insanların ihtilâfa düştükleri, kiminin küfrü kiminin imanı tercih ettiği zikredilmişti. İnsanı imana götüren kanıtlar, aklını kullanarak üzerinde düşüneceği “kendisinde ve yakından uzağa etrafında (enfüs ve âfâk)”, peygamberleri desteklemek üzere Allah’ın onlara lutfettiği mûcizelerde ve vahiy yoluyla yapılan “sağlam kanıtlara dayalı kelamlı açıklamalar”da görülmektedir. Bu âyet gerçek mâbudu arayanlar için eşsiz ve öbür hiçbir kaynaktan elde edilemez bir açıklamadır, kanıttır.

Şevkânî’nin Buhârî, Müslim, Nesâî, Ahmed b. Hanbel üzere sahih kaynaklardan derlediği hadislerden birkaçı bile bu âyetin değeri hakkında bir fikir edinmeye yetecektir: Hz. Peygamber, Übey b. Kâ’b’a “Allah’ın kitabından hangi âyet en büyüğüdür” diye sorup “Âyetü”l-kürsî’dir” karşılığını alınca onu tebrik etmiştir (Müslim, “Müsâfirîn”, 258).

Yine Übey’in hurmasına şeytana tâbi bir cin musallat olmuş; vermeyi, dağıtmayı seven Übey’i bundan vazgeçirmek üzere hurmayı aşırmaya başlamıştı. Übey mahlûku takip ederek yakaladı. Garip bir formu vardı. Onunla konuşunca kimliğini ve amacını anladı. Kendilerinden nasıl kurtulabileceğini sorunca “Bakara sûresindeki kürsü âyeti ile”dedi ve ekledi: “Onu akşamda okuyan sabaha kadar, sabahta okuyan akşama kadar bizden korunmuş olur.”Sabah olunca Übey durumu Hz. Peygamber’e aktardı. Resûlullah, “Habis hakikat söylemiş”buyurdu.

Buhârî’de de Ebû Hüreyre’den naklen üsttekine yakın bir rivayet vardır. Hz. Peygamber’e hadiseyi anlatınca şeytan olduğunu öğrendiği hırsız Ebû Hüreyre’ye şöyle demiştir: “Yatağına yatınca Âyetü’l-kürsî’yi oku, devamlı olarak Allah’tan bir koruyucun olacak ve sabaha kadar sana şeytan yaklaşamayacaktır.”

Allah varlığı ezelî, ebedî, mecburî ve kendinden olan, her şeyi yaratan, her şeyin mâliki ve mukadderatının hâkimi, her şeyi bilen ve her şeye kadir olan… ulu mevlânın öz ismidir. Bu öz isim zikredildikten sonra hem O’nun vahdâniyeti (birliği, tekliği) hem de İslâm’ın getirdiği imanın tevhid (Allah’ı birleme, bir bilme) özelliği açıklanmak üzere “O’ndan öbür ilah yoktur” buyurulmuştur.

Müşrikler elleriyle yaptıkları putlara tapmakta idiler. Bunlar cansız eşyadan yapılırdı. Canı bile olmayan varlığın ilâh olamayacağını söz etmek üzere çabucak gerisinden “O diridir” buyurulmuştur. Evet Allah diridir, O’nun hayat sıfatı vardır ve tıpkı öbür isimleri ve sıfatları üzere bunun da mahiyetini lakin kendisi bilmektedir.

Gerek Araplar’daki gerekse öteki kavimlerdeki müşriklerin birden fazla büyük bir Allah’a inanmakla bir arada bunun yanında –her birine bir fonksiyon tanıdıkları– kelamda ilahlara inanmışlardır. Bu inanç tevhide karşıttır. Tevhidi açıklayarak başlayan âyet, Allah Teâlâ’nın “kayyûm”sıfatını zikrederek “küçük, aracı, özel vazifeli… tanrılar”a gerek bulunmadığını tabir etmektedir. Zira kayyûm, “bütün varlıkları görüp gözeten, yöneten, bir an bile onları bilgi ve ilgisi dışında tutmayan”demektir.

“Onu ne uyku basar ne uyur” cümlesi, hay ve kayyûm sıfatlarını pekiştirmekte ve biraz daha anlaşılmasını sağlamaktadır. Uyku basan yahut fiilen uyuyan birinin nezaret, idare, müdafaa üzere işleri yerine getirmesi mümkün değildir. Allah Teâlâ’nın kayyûmluğu kâmil ve kesintisiz olduğuna, daha doğrusu kayyûm sıfatı bunu tabir ettiğine nazaran O’nu ne uyku basar ne de uyur.

Yerde ve gökte ne varsa –başka hiçbir kimseye değil– O’na aittir; yaratanı da gerçek sahibi de O’dur. Âyetin bu mânayı tabir eden modülü “Yalnız O’na aittir” kısmıyla tevhidi öğretirken “başkasına değil” mânasıyla de şirkin çeşitlerini reddetmektedir. Zira müşrik toplumlar varlıkları yaratılış, aidiyet ve yetki bakımlarından çeşitli rabler ortasında paylaştırmışlar; meselâ yıldız, gök, yer… ilahlarından kelam etmişlerdir. “Yerde ve gökte” tabiri Arapça’da “bütün varlıklar” mânasında kullanılmakta, ismine yer ve gök denilmeyen yahut maddî mânada yere ve göğe dahil bulunmayan yerler ve buradaki varlıklar da bu sözün içine girmektedir.

Allah’a ortak koşan kâfirlerin bir kısmı, bu ortakların O’na denk olduklarına değil, O’nun nezdinde reddedilemez şefaat, geri çevrilemez aracılık hakkına sahip bulunduklarına inanmakta ve putlara bu anlayış içinde tapınmaktadırlar. “Allah katında, O müsaade vermedikçe hiçbir kimse şefaat edemez” mânasındaki cümle bu inancın asılsızlığını ortaya koymakta; şefaatin de müsaadeye bağlı bulunduğunu, O müsaade vermedikçe ve dilemedikçe kimsenin bu türlü bir yetki ve imkâna sahip olamayacağını özlü ve tesirli bir formda zihinlere yerleştirmektedir. Allah katında kendisine şefaat müsaadesi verilenlerin durumu ve yetkileri, ödül merasimlerinde mükafatları vermek üzere kürsüye çağrılan erdem konuklarınınkine benzemektedir. Mükafatın kime verileceğini bilen ve belirleyen onlar değildir. Lakin bu merasimi tertipleyenlere nazaran onlar, gururlu, hürmete lâyık, büyük kimseler olduklarından kendilerine bu türlü bir imtiyaz verilmiştir. Allah katında şefaatlerine müsaade verilecek olanlar da Allah’a yakın ve sevgili kullar olacaktır.

Allah’tan öbür bütün şuur ve bilgi sahiplerinin bilgileri sonludur, gerçek da yanlış da olmaya açıktır. Bu genel gerçek şefaat problemine uygulandığında kimin şefaate lâyık olduğunun da fakat Allah tarafından bilineceği anlaşılır. Zira dış görünüşü (mâ beyne eydîhim) itibariyle şefaate lâyık görülenlerin, kullar tarafından görülemeyen ve bilinemeyen iç yüzleri (mâ halfehüm) itibariyle bu türlü olmamaları mümkündür. Allah birdir ve sadece O ibadete lâyıktır; zira O’ndan öbür olmuşu, olacağı, kapalıyı, açığı, geçmişi, geleceği, görüleni, gaybı bilen yoktur.

Kürsî (kürsü), “koltuk, sandalye, taht” manalarına gelir. Mecazi olarak saltanat, hükümranlık, mülk mânalarında da kullanılmaktadır. Allah Teâlâ’nın üzerine oturulan maddî alet mânasında kürsüsü olamayacağından –bu O’nun şahsen açıkladığı aziz sıfatlarına alışılmamış düştüğünden– burada kürsüden bir diğer mânanın kastedilmiş olması gerekir. Esasen Kur’an’da Allah’a nisbet edilen, “Allah’ın…” denilen her şeyi, O’nun varlığına dahil yahut kullandığı bir şey olarak anlamak da gerçek değildir. Meselâ “Allah’ın konutu, Allah’ın ruhu, Allah’ın buyruğu, Allah’ın kölesi”tamlamalarında Allah’a ilişkin olan şeyler böyledir. Bunlar ne O’nun varlığının bir kesimidir ne de kullandığı araçlardır; kıymet ve gururlarından ötürü O’nun”diye tanımlanmışlardır. İbn Abbas’a nazaran kürsüden gaye ilimdir. O’nun ilmi her şeyi kaplar. Âyetin bu kısmını, “kürsüden gaye O’nun hükümranlığıdır ve buna hudut yoktur, hiçbir şey O’nun dışında kalamaz”veya “Allah semavatı, arzı, arşı Kur’an’da zikretmiş, lakin bunlardan niyetin ne olduğunu açıklamamıştır. Kürsüsü de bu türlü bir varlıktır, yerleri ve gökleri içine alacak kadar geniştir. Ne ve nasıl olduğunu ise lakin kendisi bilmektedir” formunda anlamak mümkündür.

Yüce, kâmil, eşsiz sıfatlarının bir kısmı âyette zikredilen şanlı Allah’a, kulların sonsuz üzere gördükleri kâinatı korumak, gözetmek ve yönetmek elbette güç gelmeyecek, O’nu yormayacak, meşgul bile etmeyecektir. Zira O büyüklerden büyüktür, kimse bilmez birçoktur.